خداوند انسان را در اصل خلقت ترکیبی دوگانه بخشیده است. خاک را ماده‌ى اولیه‌ی آفرینش او قرار داد و پس از آن، طی مراحلی از اندازه‌گیری و جدا کردن و تصویر بخشیدن از روح خود در او دمید. بدین ترتیب انسان موجودی زمينى آسمانى گشت، كه از يك سو نيروهايى او را به زمین و مادّه (ناسوت) و از دیگر سو نيروهايى او را به عالم بالا و روح (لاهوت) متصل مى‌كنند. انسان برای ایجاد توازن بین این نيروها و برای اینکه در استخدام این نیروها به افراط و تفریط دچار نگردد نیاز به دستگیری و هدایت خداوند دارد.

 دين اسلام که مطابق با فطرت انسانى وضع شده، آمده است تا با لحاظ اين طبيعت دوگانه، بين آن دو توازن ايجاد كند.

 دين آمده است تا از یک سو، با تاكيد بر توحيد و يگانگى خدا، انسان را از غلو در ماده و اصالت دادن به آن و از وقوع در شرك باز دارد و از سويى ديگر، بُعد مادی او نیز مورد بی‌توجهی قرار نگيرد. بر اين اساس خداوند براى بندگانش در امر تعبد و اظهار بندگى، کعبه را به عنوان رمز حکومت و حاکمیت خود در زمین قرار داده است تا مومنان در حين عبادت به آن روى كنند. خداوند کعبه را مرکز حکومت و حاکمیت خود در زمین قرار داده و آنرا اولین خانه‌ی با برکتى معرفی کرده است که بمنظور هدایت مردم در مکه قرار داده شده است. «إن اول بیت وضع للناس للذی ببکة مبارکاً و هدی للناس» و زیارت آنرا بر همه مردم واجب گردانید تا به شرط استطاعت به زیارت آن خانه روند. «و لله علی الناس حج البیت من استطاع الیه سبیلا».

همچنين اجازه داده است، مومنان خانه‌هايى را براى ذكر و یاد خدا بسازند. 

هدف از اماكن دينى ذكر و تسبيح خداست. اين اماكن براى خداست و بايد به دور از هر شركى در اين اماكن خداوند بندگى شود. 

«فِي بُيُوتٍ أَذِنَ ٱللَّهُ أَن تُرۡفَعَ وَيُذۡكَرَ فِيهَا ٱسۡمُهُۥ يُسَبِّحُ لَهُۥ فِيهَا بِٱلۡغُدُوِّ وَٱلۡأٓصَالِ ٣٦ نور»

ترجمه: در خانه هايى كه خداوند اجازه داده است، برافراشته شوند و در آنها خداوند ياد گردد و در سحرگاهان و شامگاهان خداوند مورد تقديس و تنزيه قرار بگيرد.  

«وَأَنَّ ٱلۡمَسَٰجِدَ لِلَّهِ فَلَا تَدۡعُواْ مَعَ ٱللَّهِ أَحَدٗا ١٨ جن»

ترجمه: همانا مسجدها براى خداست، پس در آن كسى را با خدا پرستش نكنيد. 

  مسافر کوی دوست و قاصد بیت‌الله الحرام که دل از دیگر قبله‌ها و جهت ها بریده و روی و دل به محبوب خود بسته است؛ 

تو اگر ترک جهان کرده سر او داری  

پس نخستین ز سر خویش گذر باید کرد

در این سفر ندا و درخواست روح را با پاسخگویی و استجابت امر خدا تعالی بخشیده و جسم و تمایلات حسّی خود را با زیارت کعبه در نیایشی رسته از هر شرک و پیراسته از هر نامطلوب اشباع و راضی نموده و بدین ترتیب اگر پای شاعر در گلستان دوست در عشق فرو می‌رفت مسافر این سفر در لحظه لحظه‌ی این سفر، به شرط خود آگاهی پایش در ایمان فرو می‌رود و سر تا قدم لبریز از عشق و محبت خداوند می‌گردد.